Pub pod Trzema Miotłami
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 90, 91, 92 ... 107, 108, 109 Następny

Niezłomny

<Spogląda na nią kontaktującym wzrokiem.
Takie zainteresowanie jego osoba, szczególnie w tym aspekcie jest dla niego zupełną normą.
Bo kto by się tam przejmował co go martwi?
Zupełnie nowe doświadczenie w jego życiu.
Może za kilkoma wyjątkami, dwoma, może trzema, na pewno nie więcej.
Jednak nie potrafi odpowiedzieć na pytanie „co cię martwi”
To jest dla niego zupełną nowością, tego robić nie potrafi>
Wydaje mi się... że martwi mnie... owa sytuacja.. na tle wydarzeń minionych

Hermiona Granger

Jeśli tak, to Ci powiem że mnie też to martwi. <Wyciąga zza płaszcza fajkę, zapala ją i pali>

//na chwile znikam//

Niezłomny

Jeśli oboje martwimy się tym samy, to znak, że nie jest dobrze <Znowu patrzy ponad jej ramieniem. >

//tak się składa, ze ja tez nie jestem teraz tak dyspozycyjny jak bym chciał//

Hermiona Granger

To że chcą zamknąc szkołę, to na pewno nie jest dobre... A jak tam wczorajsza rozmowa z psorem Ichigo?

Niezłomny

Hmm... Pytał mnie i Sheelala...
Nie wydaje mi się, by był osoba, która rozmawiała by ze mną dla samej rozmowy... Miał po prostu interes.
<Zastanawia się na jej słowami o zamykaniu szkoły.
Nie chce by ja zamykano. Minęło tak niewiele czasu, a on zżył się już z tym miejscem. Z ludźmi, których nie zna.
Tu może w końcu być tym, kim jest, tylko musi się jeszcze trochę postarać.
Spogląda na Hermionę.
Nie będę próbował się uśmiechać, nie chce się ośmieszyć.>
Będzie dobrze...

Hermiona Granger

A jeśli nie?? <w jej oczach pojawia się coś co przypomina łzę>

Niezłomny

To zrobimy tak, żeby było.
<Musiała się bardzo przywiązać do tego miejsca...
Ta szkoła to pewnie jej drugi dom. A być może, i jedyny dom.
Jakież to przykre, widzieć jej oczy zeszklone od czającej się łzy. Aż miałby ochotę ją przytulić.
Utrata domu to rzecz niemożliwa do opisania. Utrata jedynej ochrony i wystawienie się na łaskę nieprzychylnych kolei losu.
Kiedy nie ma do czego wracać, nie ma tez woli życia...>

Hermiona Granger

<Uśmiecha się> Oby było wszystko dobrze... Oby...

Niezłomny

Nie myśl o tym. Twoje przejmowanie się nic nie da.
Trzeba trochę poczekać
<Opiera głowę o zaciśniętą pięść.
Czuje, że znowu odpływa powoli>

Hermiona Granger

<zastanawia się nad słowami Goftdtitta. Może on ma racje? Może wystarczy poczekac? Jeśli zamkną szkołę na pewno tam nie wrócę.>
Tylko jak ja mam się nie martwic?<mówi to bardziej do siebie niż do Niezłomnego>

Niezłomny

Wiem, że to zabrzmi głupio, ale po prostu. Nie przejmować się, Myśleć o czymś innym.
<Dla mnie to łatwe. Już.
Ale tak naprawdę - ile bym dał, by nie mieć o tym pojęcia i pytać teraz tak, jak ona.
Zrobi teraz wszystko, co może, by nie myślała o niepewnej przyszłości.
By przestać obawiać się przyszłości najlepiej jest zacząć rozmowę o tym, co było.
Jednakże nie wydaje mi się, by było to najlepsze wyjście w jej przypadku.
Chyba ma burzliwa przeszłość>
Może porozmawiamy o Quidditchu?

//może mnie teraz nie być kilka chwil//

Hermiona Granger

Jeśli chcesz... <myśli cały czas ma skierowane na jeden tor. Myśli o szkole, o tym gdy jej nie będzie. Ma straszny chaos w głowie>

//ok poczekam Wink

//
//sorka ale ja musze leciec Sad

//

Przepraszam muszę już iśc. Do zobaczenia następnym razem. <kieruje się w strone drzwi i wychodzi>

Niezłomny

Zatem do następnego spotkania.
<Patrzy za nią, poczym sam wychodzi. Jeśli ma być sam, to na pewno nie tu. Po chwili nie ma go w lokalu>

Hermiona Granger

<wchodzi. Rozgląda się i kieruje się w stronę jej ulubionego stolika przy kominku>

Niezłomny