Pokój życzeń
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 Następny

żółtooki

Dziękuje bardzo za odpowiedz. Chyba nawet mnie trochę ucieszyła... <Zamyśla się na chwilę> Widzisz, ze mną jest inna sprawa... Same chęci to mało, przydałaby się jakąś stymulacja z zewnątrz. Nic absolutnie nie sugeruje. Zastanawiałem się nad pewna rzeczą... <Spogląda na nią, zaciekawiony, czy zapyta o jaką rzecz mu chodzi>
Ah, byłbym zapomniał, czy rozmawiasz ze mną z własnej woli? Czy może z jakiejś powinności, czy poczucia obowiązku?

Varde

Więc powiedz, co mogłoby cię zachęcić, ja zawsze chętnie ci pomogę. Gdybym nie miała ochoty, po prostu nie rozmawiałabym z tobą. Jestem zwolenniczką prostych rozwiązań Wink

żółtooki

<Uśmiecha się szczerze> Prostych rozwiązań... Cóż, ja chyba nie... Z resztą-chyba widać...
Co by mnie mogło zachęcić do powrotu tutaj? Hmm... W obawie przed złym odebraniem nie odpowiem ci na to pytanie <Patrzy przepraszająco> Zastanawiałem się nad takim rozwiązaniem <Mimo iż nie proszony o kontynuowanie postanawia przedstawić>. Na pewno nie zostanę tu jako uczeń. Zaczekam, aż wywalą mnie jak trzeba. A później będę chodził na Twoje lekcje <Spogląda jej w oczy> Nie jako uczeń. Jako osoba nie zrzeszona, będę to czynił póty, póki nie zostanę usunięty Stąd jakimś zaklęciem na tyle mocnym, ze będzie w stanie powstrzymać mnie przed wejściem do zamku.<Urywa, czekając na jej reakcje, bo nie chce zanudzać zbyt długim monologiem>

Ichigo Kurosaki

<podchodzi do ściany, przechodzi trzy razy mówiąc> Chce znaleźć pokój na ukrycie czegoś <jednak przejście sie nie pojawia> Co jest o.O

Varde

Może chciałbyś zostać moim asystentem? A może samodzielnym nauczycielem? Wydaje mi się, że istnieje taka możliwość...

Ichigo Kurosaki

żółtooki

Może to jest określenie na to, o co mi chodziło... Chwileczkę... <Podnosi głowę i nasłuchuje>
[Myśli: Czy nie dane mi jest zakończyć tej rozmowy?!?]
Brak mi wiedzy, by zostac nauczycielem <Wciąz nasłuchuje>

Ichigo Kurosaki

Głupie przejście, ktoś tam siedzi, a stąd tego nie usłysze >.<

Varde

Też słyszałeś ten szelest?
<Nasłuchuje>
Mogłbym się zastanowić nad przyjęciem cię jako pomocnika.
<Wpatruje się w drzwi>

Ichigo Kurosaki

Jeszcze raz spróbuje <przechodzi trzy razy obok ściany> <drzwi sie pojawiają> No nareszcie <łapie za klamkę>

żółtooki

Tak, zastanowię się.. trochę się wybiłem z rytmu przez ten szum, często tak się dzieje... Widzisz, my mamy odrobinę czulsze zmysły niż wy – ludzie. Domyślam się, wydaje mi si, że dość szczegółowo niektórych rzeczy, Boli mnie wiec ten brak zaufania, a przewiesz wiem, i z nikim nie rozmawiam... <Patrzy w jej w oczy.> Nie jestem fałszywy... <Popada w zadume>

Ichigo Kurosaki

Varde

Wiem. To znaczy... wydaje mi się, bo przecież nie znam cię zbyt długo. To nie jest brak zaufania, już ci tłumaczyłam. Po prostu nie wszyscy muszą o wszystkim wiedzieć. To tak jakby każdy czarodziej wiedzieał, co tak naprawdę wyprawia się w ministerstwie magii. Jednak musi być zachowana granica nauczyciel - uczeń.

Ichigo Kurosaki

<niepostrzeżenie chowa coś do szafki w kącie, i rusza w kierunku drzwi, znowu sie otwierają i wychodzi>

żółtooki

<Wciąga nosem powietrze kilka razy i rozgląda się zbyt zmęczony, żeby okazywać zaniepokojenie. Spoglda na Varde>
Wytłumaczyłaś mi to, a ja to zrozumiałem. I dlatego nie jestem już uczniem. <Unosi brew> O tym, kim będę zadecyduje rozwój wydarzeń.
Mimo wszystkiego, co się wydarzyło, wolałem z Tobą jeszcze porozmawiać, choć tak naprawdę nie wiem o czym.
Zdaje mi się, że przez moja chwile słabości, na początku... no cóż, byłem nowy, nie wiedziałem, ze oszczędność w słowach wyjdzie mi na dobre...
Mimo wszystko darzę Cię czymś na kształt zaufania.
Przez ta rozmowę chciałem.. hmm.. jak to ssaki mówią – odciąć pępowinę. Już mi lepiej. Teraz bez mrugnięcia okiem mógłbym odejść. Ale jak powiedziałem – zaczekam, obadam otoczenie...