Jezioro
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 102, 103, 104 ... 115, 116, 117 Następny

Hermiona Granger

żółtooki

Hermiona Granger

<nie mogąc znieśc tej ciszy mówi> A jak tam Twoja sowa?

żółtooki

<Przełyka ślinę> Nie ma jej... <Spogląda na Hermione, w jego oczach widać strach. Wstaje> Wiesz, chyba pójdę zobaczę, czy nie wróciła, idziesz ze mną?

Hermiona Granger

Ohh.. Bardzo chętnie. <wstaje i idzie z gadem>

żółtooki

<Idą az giną we mgle>

Hermiona Granger

Niezłomny

[Migotliwa tafla jeziora spowita w gęstej jak para ciemności jest wprost idealnym miejscem na ukrycie swojej obecności. Zaczajony w gęstych, obsypanych śniegiem, ale wiecznie zielonych iglastych zaroślach błyska para zielonych jak młode zborze oczu.]
*
<Podnosi głowę, i mrużąc oczy spogląda na rysującą się w oddali olbrzymią budowlę – zamek, gmach szkoły – jak się domyślił. Śledzi powoli wzrokiem rozjarzone punkty okien, poświęcając odrobinę uwago każdemu z nich. Wzdycha, znajduje sobie wygodną pozycje i spokojnie obserwuje okolice>

Ichigo Kurosaki

<wchodzi, zauważa z daleka zarys postaci, zarys znajomy, postać nie, postanawia jednak podejść trochę bliżej, lecz ukrywa się z drzewem na wszelki wypadek>

______________

<po jakimś czasie wycofuje się i wychodzi>

Niezłomny

<Czując czyjąś obecność rozgląda się nieco nerwowo, ale nic nie zwiastuje potencjalnego zagrożenia.
Tym bardziej, że po chwili dostrzega jak mężczyzna rasy ludzkiej oddala się ku otwartym przestrzeniom. Przez chwile ma ochotę by pójść za nim, czego jednak nie czyni.>
<Mijają godziny wiec- nieco zmęczony-opiera się plecami o pniak i pogrąża się w płytkim, czujnym śnie>
*
<Świadomość wraca mu ból pleców i dreszcz. Otrząsa się. Nie przywykł do takich warunków. Wstaje, nachmurzony i zziębnięty. Rzuca niechętne spojrzenie w kierunku zamczyska-palą się te same okna. Czy oni tam nigdy nie śpią, na miłość Pana Rodu?!
Ziewa przeciągle i odchodzi przed siebie>

Hermiona Granger

<przychodzi. Stwierdza iż bardzo lubi to miejsce. Siada na trawie i spogląda na jezioro. Siedzi tak sobie w milczeniu i ciszy. Troszke jej zimno ale nie zważa na to. Nagle wyciąga zza pleców książkę. Otwiera ją i powoli czyta lekturę.>

Niezłomny

Hermiona Granger

<odkłada książkę. Zamyka oczy i wsłuchuje się w świst wiatru. Myśli : przydałoy się jakieś towarzystwo... >

Niezłomny

Hermiona Granger