Zakazany las
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 57, 58, 59 ... 81, 82, 83 Następny

żółtooki

<Kiwa głową ze zrozumieniem> A odpisałaś im?

Valefor

Nie wiedziałam, że trójgłową bestie można nazwać słodkim stworzeniem <mówi do siebie>

Napisałam, krótki list, że się nie zgadzam... i podałam parę przyczyn. <lekko się uśmiecha>

ooo.

Ja muszę lecieć Wink

sorka ^^
<głaszcze Puszka>
<Puszek "uśmiecha się">
<ooo też się uśmiecha>
Narka ^^
<uśmiecha sie do wszystkich>
<wychodzi>

żółtooki

Na razie, Ooo... <Żegna go ruchem ręki i przenosi swoje żółte przeszywające spojrzenie na Valefor> Lepsze to niż nic. Cieszę się, że napisałaś.

Valefor

Cześć ooo.
Też się cieszę <lekko się uśmiecha> ale jestem przekonana, że to nic nie da. Znając ją to pewnie jutro dostanę wyjca z wiadomością, że nie mam nic do powiedzenia w tej sprawie... <spuszcza wzrok>

żółtooki

No ale przecież nie możesz się jej poddać. Nie możesz, prawda? <Pyta wyczekującym odpowiedzi głosem>

Valefor

No raczej nie mogę <wstaje i siada koło Sheelala, wyciąga pewną małą buteleczkę z dziwnym płynem w środku> Zawsze zostaje to....

żółtooki

<Wyciąga rękę, obejmuje swoimi gadzimi palcami całą jej dłoń w której trzyma butelkę, i łagodnym, ale stanowczym ruchem opuszcza w dół, jednocześnie kręcąc z dezaprobata głową.> To nie jest wyjście.

Valefor

<lekko się uśmiecha> Nie chodziło mi o mnie... Mam pewnych "przyjaciół", którzy mogą to zrobić tak, że nikt się o tym nie dowie.... a za zmarłego mnie nie wydadzą.

żółtooki

<Spogląda na buteleczkę> Tylko czy ty będziesz w stanie żyć z ta świadomością?

Valefor

Właśnie tego się obawiam ... <spuszcza głowę> Widziałam jak rodzice zabijają niewinnych ludzi... to było straszne. <po jej policzku spływa jedna samotna łza> Nie wiem czy nawet potrafiłabym to wysłać, przecież ja nawet nie znam tego człowieka...

żółtooki

<Śledzi drogę łzy na jej policzku> Kiedy się widzi czyjąś śmierć, dopiero tak naprawdę docenia się życie. A kiedy jest się jej przyczyną <Zawiesza głos, ręce zaczynają mu lekko drżeć> To wtedy się widzi... Że Twoje życie <Teraz drga mu nawet głos> Jest warte tyle... <Schyla się, bierze garść śniegu. Przygląda się mu w nikłym świetle gwiazd. Po białym kształcie tańczą tysiące migotliwych iskierek. W jednej chwili zaciska pięść, a z pomiędzy palców wysypuje mu się to, co pozostało ze zgniecionej śniegowej kulki> ...Tyle.

Valefor

<spogląda na Sheelala, widząc jego "wyczyn", kładzie mu rękę na ramieniu> Tobie też nie jes łatwo prawda?? <mówi to cicho jednak wyraźnie>

żółtooki

<Przełyka głośni ślinę> Nie, nie jest. Nie jest mi łatwo. Nie jest mi nawet normalni. Jest mi źle...

Valefor

Wiedz, że masz przyjaciół. Takich prawdziwych, którzy cię nie opuszczą nawet w najgorszych momentach... zawsze możesz na nich liczyć. <niepewnie się uśmiecha>