Wrzeszcząca Chata
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, ... 16, 17, 18 Następny

Darius Voldemort

Niezłomny

Hermiona Granger

<wbiega. Widzi siedzącego Goftdritta przy pianinie. Podbiega do niego> Nic Ci nie jest?? Dobrze się czujesz?? Co wam odbiło???

Niezłomny

<Przenosi na nia wzrok, bardzo powoli.
Jego oczy błyszczą nieco, a źrenice mają kształt migdałów.
Dobrze, że jesteś, Hermiono.
Na jego ramieniu widać prowizoryczny opatrunek, już nieco zaczerwieniony.
Odwraca się ku niej, nie wstając od instrumentu, spogląda na opatrunek, jakby chciał z niego coś wyczytać.
Potem spogląda na dziewczynę>
Będę żył.

Hermiona Granger

Co?????!!!!!!!!! Sheelal mi powiedział że cie zabił a ty mi mówisz że będziesz żył?????????? <w jej głosie można wyczuc mieszaninę wściekłości i strachu. Nic dziwnego że jest taka zdenerwowana. Już myślała że on zgnął> No dobrze. <opanowuje się błyskawicznie> Co ci jest, gdzie jesteś zraniony i gdzie cię boli?

Niezłomny

Nic mnie nie boli
<To prawda. Nie odczuwa bólu jako dyskomfortu. Tego też go nauczono- ignorować ból.
Słychać trzy łagodne dźwięki, każdy niższy od poprzedniego. To on uderza w klawiaturę pianina każdym palcem po kolei (ma trzy palce nie licząc kciuka)>
Tylko mnie trochę drasnął
<Znowu trzy dźwięki>
Był kompletnie pijany, nic dziwnego ze krzyczał bez sensu
<Trzy dźwięki. Westchnienie.>

Hermiona Granger

Niezłomny

To właśnie to draśnięcie.
<Odpowiada ciszej. Ma nadzieje, że podejdzie i zechce się zająć raną.
Zabiera rękę z pianina i kładzie na kolanie, a wzrokiem bada twarz Hermiony>
Nie denerwuj się tylko
<Mówi łagodnie, niskim głosem>

Hermiona Granger

Ehhhh... Moge się zając raną?? Ale muszę użyc różdżki...

Niezłomny

<Skinienie głowy wyraża więcej niż jakiekolwiek słowa.
Możesz robić ze mną, co zechcesz.
Odchyla głowę i zabiera ręką włosy, odsłaniając to miejsce.
Nie rusza jednak prowizorycznego opatrunku.
Odwraca nawet wzrok>
Czy mam zdjąć wisiorek?
<Dotyka pazurem zawieszonego na rzemieniu wisiorka, który tez jest już umazany krwią>

Hermiona Granger

Nie musisz. <podchodzi do Goftdritta i odsłania "opatrunek" jaki sam wykonał. Rana jest poważna. Bardzo poważna...> Musisz iśc ze mną do skrzydła szpitalnego. Nie jestem na tyle dobra żeby sama to opatrzec.

Niezłomny

Dasz rade
<Odpowiada stanowczo.
On nigdzie stąd nie pójdzie.
Pozwolę dotknąć się Tobie i nikomu innemu.
Spogląda na nią z determinacją. Znaczenie tego spojrzenia jest jednoznaczne – nigdzie nie idę.
Musisz to zrobić sama, musisz sobie poradzić.
Odwraca wzrok ponownie i czeka>

Hermiona Granger

Jeśli coś mi się nie uda to może się to kiepsko skończyc, a tego nie chce... <w jej oczach pojawia się strach> Chodź do skrzydła... Tam cię nikt nie ugryzie i zajmie się tobą profesjonalistka... A ja nawet nie wiem od czego zacząc...

Niezłomny

<Spogląda na nią znowu>
Użyj tego samego, co planowałaś wcześniej. Możesz użyć różdżki, możesz też szyć to na żywca. Widziałem gdzieś tu igłę
<Jego głos nie zdradza w niczym, że mógłby żartować.>

Hermiona Granger

Mugole używają szycia igłą. Nie wiem czy mi się to uda... babcia mnie uczyła ale nigdy tego nie próbowałam... Chodźmy do skrzydła <teraz już prawie płacze>